A spoonful of Salt

جر و بحث همشيه تو زندگي همه هست به قول مادربزرگ ها دعوا نمك زندگيه. بدين ترتيب ما صبح كمي نمك به صبحانه‏مون زديم! يه سربه دفتر يادداشت دوران دانشگاه ميزنم و شعري از تو پيدا مي‏كنم. اشك هام جاري ميشه.... همون موقع تو زنگ مي‏زني و از اينكه صبح از دستم ناراحت شدي عذرخواهي مي‏كني، تو واقا معركه‌اي...

و حالا اون شعر كه فكر كنم سپهر عزيزم حدود سال 1382 گفته

اين بار براي هميشه تصميم مي‌گيرم           تنها براي چشمهاي قشنگ تو بميرم

قبول كن فرصت ما آنقدر كوتاه است    كه شايد نرسم به اين جمله كه بي‌تقصيرم

شبيه تمام لحظه‌هاي از دست رفته عمر    دوباره از خودم، از تو، از همه دلگيرم

امشب براي مردن من فرصت خوبي است    آري همين امشب كه از زندگي سيرم

قول بده روي طاقچه تنهاييت                    اين جمله را بنويسي گوشه‏ي تصويرم

براي چشم‌هاي تو كه آنقدر زيبايند          يك بار كه سهل است، هزار بار مي‌ميرم